Rozdział 30

PERSPEKTYWA JULII:

Po tej tabletce czułam się trochę lepiej. Było mi cieplej w objęciach Alka. Znowu trochę się go wstydziłam. Tak już mam. Nic na to nie poradzę, że nie najlepiej się czuję w tak bliskich relacjach. A to tylko mój kolega, chyba nawet nie przyjaciel.

- Jula? – szepcze mi do ucha.

- Hm? – odrywam się od niego.

- Mogę o coś zapytać? – spojrzał mi prosto w oczy nadal obejmując mnie.

- Skoro już zacząłeś. – chrząknęłam i trochę się od niego odsunęłam.

- Czy wy z Maćkiem jesteście bliżej? – po tych słowach zastygłam.

Nie spodziewałam się pytania z takiej tematyki. W sumie to nigdy o tym nie myślałam. Maciek pewnie tym bardziej.

- Tak, chyba przyjaźń to i tak bardzo blisko. – mówię, a raczej udaję, że odpowiedź jest mi obojętna i naturalna. – A czemu pytasz? – wypaliłam nagle.

- Ciekawiło mnie to. Maciek dużo o tobie nam opowiada. – po tych słowach byłam jeszcze w większym szoku. Chyba, że nadal mam gorączkę.

- Że niby co mówi? – zaczynam się śmiać.

- Same pozytywy. – uśmiecha się.

Nie dopytuję, ponieważ boję się co to może być. Nie wiem czemu, ale nie mam tego Maćkowi za złe.

No właśnie, Maciek.. Nie odzywa się do mnie. Może potrzeba czasu? Nie nalegam.

Rano obudziłam się i od razu zerknęłam za okno. Była piękna pogoda. Nagle z łazienki wyszedł Aleks. Był owinięty ręcznikiem wokół bioder.

- Zawsze tak paradujesz po domu w samym ręczniku? – zaczynam się śmiać i rzucam w niego poduszką.

- Zazwyczaj. – odrzuca mi ją i trafia prosto w moją głowę.

- Twoja dziewczyna musi mieć z tobą miło… - poruszam brwiami, co do tej pory robił tylko on.

- Nie mam. – zrobił smutną minę i usiadł obok mnie. Naciągnął na siebie koszulkę.

- No to będzie miała z tobą miło. – kontynuowałam.

- No, a tobie jest miło? – chrząknął.

- Tak, tak. – zaśmiałam się.

- No, to mojej dziewczynie jest miło. – powiedział i zaczął mnie łaskotać.

-Idiota. – powiedziałam kiedy przestał i zaczęłam poprawiać swoje roztrzepane włosy. Walka z Aleksem nie należy do najłatwiejszych…

- Ale kochany idiota. – pocałował mnie w policzek.

Chyba się zarumieniłam, bo Aleks uśmiechnął się bardzo, bardzo dziwnie.

Około 10.00 zebraliśmy się do samochodu. Dopiero teraz przypomniałam sobie, że mam wyłączony telefon. Dobrze, że jest weekend..

Gdy włączyłam telefon, miałam mnóstwo nieodebranych połączeń i kilkanaście smsów. Kilka od Oliwiera, o dziwo od mamy także.. Postanowiłam, że nie będę odpisywała, ponieważ zaraz i tak będę w domu. Gdy dojechaliśmy na miejsce, podziękowałam Aleksowi, a następnie skierowałam się w stronę drzwi. Już na progu powitały mnie krzyki ojca..

- Możesz powiedzieć, gdzie byłaś całą noc? – zaczął wrzeszczeć.

- Była burza, zatrzymałam się w hotelu. – przeszłam obok i nalałam sobie soku.

- W jakim hotelu? Z kim? – nie dawał za wygraną..

- Z Aleksem. Wybraliśmy się na piknik, zła pogoda.. rozumiesz..? – upijam łyk.

- Nie tym tonem. Nie tak cię wychowałem. – podszedł i wyrwał mi szklankę z ręki.

- Ty mnie wychowałeś? Może raz na miesiąc cię widziałam.. – pokręciłam głową i pobiegłam do siebie.

- Jeszcze nie skończyłem z tobą! – usłyszałam za sobą. Miałam go gdzieś. Wiem, że to mój ojciec.. dzięki niemu żyję.. Ale jeśli on nie ma do mnie szacunku to ja też nie zamierzam udawać, że jest fajnie.

Położyłam się na łóżku. Zero perspektyw na weekend.. Teraz pewnie dziewczyny trenują do turnieju, który odbędzie się w poniedziałek. Chciałam zagrać, chcę, ale i tak gówno z tego.

Otwierają się drzwi. Wchodzi Oliwier.

- No proszę, krzycz na mnie. – mówię z ironią w głosie.

- Daj spokój.. Tata miał trochę racji. – siada na fotelu.

- Ty też mnie będziesz pouczał? Z resztą, nie muszę ci się tłumaczyć. – mówię i kieruję się na zewnątrz.

Jestem wkurzona, fakt. A dzwoniący telefon doprawia mnie o jeszcze gorsze emocje.

- Robimy ognisko, będziesz? – w słuchawce słyszę Aleksa.

- Nie mam ochoty. – mówię obojętnie. Już chcę się rozłączyć, ale on kontynuuje rozmowę.

- Cieszę się, że będziesz. – słyszę śmieć. – 20.00 pod moim domem, ognisko rzecz jasna u nas z Kotkiem. – mówi i rozłącza się.

Powinnam być także na niego zła. Ale te jego zwariowane poczucie humoru, sprawia, że podchodzę do jego osoby z dystansem.

Wieczorem zaczynam się szykować na ognisko. Gdy ubrałam się : http://allani.pl/zestaw/948360-948360-kolekcja-wiosna-lato-2014 schodzę na dół, aby udać się na autobus. Po drodze spotykam ojca.

- A gdzie to się wybierasz? – pyta.

- Do koleżanki. – mówię obojętnie. Kłamstwo, czy nie.. i tak źle by wyszło…

- Nie ma mowy.. wracasz do pokoju. – mówi i pilnuje, aby jego święte słowa się spełniły.

Puki mieszkam w tej chorej rodzinie, muszę ich słuchać.

„Nie będzie mnie, ojciec dał mi szlaban ;/” – wysyłam sms do Aleksa.

Nie odpisał. Domyśliłam się, że świetnie się bawi i nie ma głowy do odczytywania smsów. Nie chciało mi się nawet przebierać. Położyłam się na łóżku. Zaczęłam oglądać jakieś durne filmy.

Nagle usłyszałam, że ktoś puka w moje okno. Na początku myślałam, że to ptaki obijają się o szyby. Wyjrzałam zza niego. Pod domem stali Aleks i Cupko.

- Zwariowaliście? – opierdzielam ich na wejściu.

- Chodź. – mówi szeptem Aleks.

- Jak? Ojciec pilnuje wyjścia. – wywracam oczami.

- Oknem. – pokazuje Cupko.

Patrzę na nich jak na debili. W końcu daję się namówić… Aleks podsuwa się, żebym nie spadła. Konstantin stoi na czatach. Wszystko skończyło się dobrze, bo cała i zdrowa wylądowałam na ziemi.

Wsiadłam do samochodu młodych Serbów. Byłam zdziwiona, że Aleks jest jeszcze trzeźwy. Bo Konstantin, na pewno coś wypił. We dwójkę usiedliśmy z tyłu. Konstantin cały czas mówił mi miłe słowa.. jednym słowem podrywał mnie. Z jednej strony to irytujące.. ale chyba każdej dziewczynie by to pasowało.

Widziałam, jak Aleks co i nieraz spogląda w lusterko, chcąc zaobserwować poczynania swojego kolegi.

Gdy dojeżdżamy do domu Serbów, widzę mnóstwo ludzi. Wysiadamy z samochodu i kierujemy się w stronę miejsca, gdzie wszyscy się znajdowali.

Zauważyłam kilkunastu znanych mi siatkarzy. Przywitałam się. Z innymi zapoznał mnie Aleks.

Zobaczyłam Maćka. On też mnie bardzo dobrze zauważył. Patrzył w moją stronę, bez jakiejkolwiek reakcji. Nawet cześć mi nie powiedział. Obok niego siedziała jakaś dziewczyna. Przeszłam obojętnie obok niego. Ja nie mam zamiaru się nikomu kłaniać.. Razem z Serbami przysiadłam się do Włodiego, Karola i Wrony. Od razu zostałam poczęstowana piwem. Wzięłam jedno i zaczęłam je upijać.

Wszyscy bawili się świetnie. Ja jakoś nie mogłam. Trochę czułam się dziwnie, a mój wzrok podążał cały czas na Muzaja. Ta dziewczyna usiadła mu na kolana.

Postanowiłam się przejść. Gdy wstałam Aleks automatycznie zareagował.

- A ty dokąd? – spytał podając mi drugie piwo.

- Przejść się. – uśmiecham się i idę przed siebie.

- Idę z tobą. – słyszę głos Atanasijević`a.

 *******************

#Muzajtakidziwny

#ogniskowo:D

#Alekswhotelu

#Cupkopodrywacz

Przepraszam, że mnie torszkę nie było. Chodź uważam, że ta rozłąka nie była długa ;D

Podoba mi się ten rozdział, serio :D I w następnym też będzie się działo^^

Nie mogę doczekać się Ligi Światowej, KTÓRA BĘDZIE NA OTWARTYM POLSACIE <33

Nie wiem kiedy kolejny, bo dopiero się pisze ;p

Pozdrawiam mordki ;*

Jeśli cos chcecie wiedzieć, o mnie lub o blogu, zapraszam :) http://ask.fm/Melodyjna15