Rozdział 27

Przede mną stał Muzaj. Tak ten Muzaj. Wyobraźcie sobie.. ja owinięta ręcznikiem, mokre włosy, on zszokowany, speszony, a ja mam ochotę zapaść się pod ziemię.

- Cześć. – mówi nieśmiało, lustrując mnie z dołu do góry.

- Hej. –  mówię czując jego wzrok. – Coś się stało? – chrząkam, aby przeniósł swój wzrok na moją twarz, a nie na inne części ciała. Gdy osiągam cel, uśmiecham się do niego.

- Zostawiłaś okulary w samochodzie u Alka. – podaje mi je do rąk. – Chyba przyszedłem nie w porę. – zaczyna się śmiać.

- Dzięki. – odbieram okulary. – Siadaj, ja zaraz wracam. – mówię i z powrotem wpadam do łazienki. Przebieram się : http://allani.pl/zestaw/933450-933450-kolekcja-wiosna-lato-2014 i wychodzę jak najszybciej do gościa. Nie zwracam uwagi, na mokre włosy..

- Chcesz coś do picia? – pytam, bo jak inaczej zacząć rozmowę?

- Nie, siedź. – mówi, a raczej rozkazuje.

- Oliwier coś mi wspominał, że nie zagrasz w szkolnej drużynie. – zaczyna niepewnie.

- Już ci wypaplał? – głęboko wzdycham. – To ja idę po sok. – chcę iść do kuchni, aby uniknąć żali itd, ale Muzaj nie daje za wygraną.

- Daj sobie pomóc.. Uparciuch. – mówi zagradzając mi drzwi.

Zastanawiam się, czy z okna jest bezpiecznie skoczyć..

- Po co? Jezu, nie jestem dobra, gram fatalnie. Może gadanie typu : nie przyszłaś, nie grasz, to tylko wymówka? Pewnie to oznaczało : Jednak są lepsi, przykro mi. – powiedziałam, a dopiero potem zorientowałam się, że to z siebie wydusiłam.

- Gdybym ja tak uważał, nic bym nie osiągnął. Nie byłbym tutaj, gdzie teraz jestem. – spojrzał na mnie. Usiedliśmy na łóżku. W sumie Maciek ma rację. Nigdy nie wierzyłam w siebie. Po przerwaniu „kariery” siatkarskiej, nie miałam żadnych życiowych celów. - Musisz pokazać tej kobiecie, że się myli. A umiesz grać i to bardzo dobrze. – mówi rozkładając się na moim łóżku. Poklepał miejsce obok, na znak żebym położyła się obok niego.

Oparłam się o jego ramię. Zaczął mi opowiadać, jak ciężko było mu się wybić, pokazać na siatkarskim parkiecie.

- Też miałem chwile słabości. I wiesz kto mi pomógł? Twój brat. Zawsze dawał mi kopa w tyłek i powtarzał, że w życiu trzeba zawsze robić, to co się kocha. – zaczął dotykać moich włosów. – Dlatego, nie możesz się poddać, tylko udowodnić, że jesteś najlepsza.

- Za późno. Trzeba po prostu znieść porażki i tyle. Jezu, jak nie dziś to jutro. Na pewno jeszcze kiedyś zagram. – mówię na odczepne.

Nagle wszedł Oliwier. Na widok leżących nas obok siebie, uśmiechnął się i dołączył do nas. Oczywiście ułożył się wygodnie i leżał na moim brzuchu.

- Pewnie chcieliście sobie pogadać, a ja wam się wpieprzam. W sumie.. To nie jest mi przykro. – zaśmiał się mój brat, a my z Muzajem obrzuciliśmy go poduszkami.

- Może coś obejrzymy? – usłyszałam propozycję z ust Maćka.

- Jakiś dobry horror? – spytał Oli.

- Niee.. – pokręciłam głową. – Nie lubię. – skrzywiłam się.

- No to oglądamy. – roześmiał się Oli i poszedł poszukać jakiegoś filmu.

Gdy wrócił mój brat, rozsiedliśmy się wygodnie na łóżku i zaczęliśmy oglądać film.

- Jezu, ja nie chcę na to patrzeć. – zakryłam oczy dłońmi.

- Julia? To dopiero napisy. – roześmiał się Maciek, a Oli za nim.

W kilku momentach wolałam na serio na to nie patrzeć. Nie lubię filmów, z takiego gatunku. Chyba jak każda normalna kobieta, wolę komedie.

- Idę. Nie mogę dłużej na to patrzeć. – powiedziałam i poszłam do kuchni po jakiś sok. Nagle zgasło światło. Kurwa, znowu korki? W całym domu zrobiło się ciemno. Nagle poczułam czyjeś kroki.

- Ktoś tu jest? – pytam odsuwając się w tył i przy okazji przewracając krzesło.

- To ja.. Uuuu.. to ten cudowny stwór z horroru.. Bój się! – słyszę głos mojego brata.

- Idiota. – mruknęłam, nadal stojąc w miejscu.

Jezu taki stary, a głupi.. Maciek był razem z nim. Po chwili światło się zapaliło. Chłopaki zaczęli się ze mnie nabijać. Oliwier poszedł na chwilę do pokoju. Zaproponowałam Maćkowi sok. Po chwili nalewałam go już do szklanki.

- Jula..- zaczął nieśmiało.

- Tak? – spytałam, nie przerywając swojej czynności.

- Możemy pogadać? – chrząknął.

Na te słowa trochę się przestraszyłam. Nie wiedziałam, o czym on chce ze mną gadać. Mówiąc to, był taki poważny, jak nigdy.

Nagle poczułam wibrację w kieszeni. To mój telefon. Dostałam sms`a.

„ Hej :) Wyrywam cię na ciacho z kremem. Jutro przyjadę po ciebie pod szkołę. ‘’

- To Aleks. – mówię po cichu, niemalże do siebie.

- Czego on chce? – nawet nie zauważyłam, że mówił to poddenerwowany.

- Zaprasza mnie jutro na ciasto. Ale nie ważne.. –wzdycham i odpisuję Atanasijević`owi, że chętnie przyjmę zaproszenie. – Chciałeś ze mną pogadać…

- Nieważne. – kręci głową i bez pożegnania wychodzi.

Znów coś zrobiłam? Przecież jeszcze przed chwilą było dobrze.

Rano ubrałam się : http://allani.pl/zestaw/947700-polbuty-vans-jeansy-herrlicher i razem z Oliwierem zjadłam śniadanie. Potem autobusem pojechałam do szkoły.

Przy wejściu, chyba czekał na mnie Fabian, bo gdy mnie zobaczył, od razu do mnie podszedł. Złapał mnie za rękę i przeciągnął na bok za budynek szkoły.

- Masz. – daje mi jakieś kartki do ręki.

- Skąd to masz? – pytam, gdy widzę, że to referat z naszym tematem.

- Napisałem? – pyta z ironią.  – Mówiłem, że załatwię. – zaśmiał się.

- Masz szczęście.. – wywracam oczami i kieruję się do środka.

Pierwszą lekcją była chemia. Każdy z dwójek kładzie referat na biurku nauczycielki. Kilka minut po dzwonku wchodzi Kamil i Kasia. Przez ich wejście robi się zamieszanie.

- Co się stało? Kamil, proszę o wasz referat. – mówi nauczycielka.

- No właśnie, jest problem. – mówi wkurzony Kamil.

- Zgubiliśmy referat. – do rozmowy, dołącza się Kasia.

- Jak to? – pyta zbulwersowana nauczycielka.

- Jeszcze kilkanaście minut temu miałem go w plecaku. Nie wiem.. rozpłynął się? – chyba sam nie może uwierzyć w swoje słowa.

Wydaje mi się to podejrzane. Wczoraj byliśmy kompletnie w dupie, a teraz mamy referat… to znaczy Fabian załatwia nam referat. I co, robił go przez całą noc?

Spoglądam pytająco na Fabiana. Ten odpowiada mi swoim cwaniackim uśmiechem.

- Przykro mi, ale to was nie usprawiedliwia. Kamil, po tobie bym się tego nie spodziewała. – mówi nauczycielka. – Przykro mi, dostajecie jedynki i uwagi.

Zrobiło mi się ich szkoda. Kamil pomógł mi kiedyś przy sprawdzianie. Nie czułam się z tym dobrze. Tym bardziej, że nie miałam pewności, skąd wziął się nasz referat..

***********************

Rozdział krótki, wiem ;/ Ale myślę, że dobry pod względem jakości ^^

Cieszy mnie to, że chętniej zaglądacie na mojego bloga :3 

Bardzo dziękuję Wam za to ;*

Dzisiaj pierwszy mecz naszych biało - czerwonych <3

Hahah śniło mi się, że wygraliśmy 3:0 ;d 

#Referat

#Horrorytakiefajne

#Muzajtakizazdrosny

#Fabiancfaniak

Dalej będzie się działo :D

To jak, czytacie? ;D 

Pozdrawiam ;*