Rozdział 47

- Coś jeszcze chcesz Bartman? – westchnęłam, nie przejmując się jego docinkami. Są ludzie, których po prostu trzeba olać..

- Przecież ten wasz cały związek nie ma szans.. – zaśmiał się.

- Tak Zbyszku, masz rację. – powiedziałam na odczepne.

- Więc po co to wszystko? Bo siatkarz? Bogaty, sławny? – za to najchętniej dałabym mu w mordę. Spojrzałam na niego z niedowierzaniem i odeszłam.

Wybiegłam na zewnątrz. Wsiadłam do autokaru, który od razu kierował się do Spały. Gdy przyszli wszyscy siatkarze, ruszyliśmy w drogę.

Założyłam słuchawki i rozmyślałam, czy dobrze zrobiłam. Po 3h byliśmy już w Spale. Ja jakoś nie miałam ochoty z nikim gadać. Nagle dostałam sms`a.

„ Jak się czuje moja księżniczka?” – Aleks.

Ja wiem, że związki na tym polegają, ale dla mnie to jest bez sensu. Oczywiście także, odpisałam mu jakieś miłe słowa. Trochę razem popisaliśmy, a następie zeszłam na kolację. Humor mi się trochę poprawił.

Zeszłam na kolację. Byłam tam pierwsza. Po mnie, zaczęli gromadzić się siatkarze.

- Igła ty znowu gadasz sam do siebie? – spytał ze śmiechem Łukasz.

- No wiesz, lubię sobie czasem pogadać z kimś inteligentnym. – Ignaczak przeczesał ręką włosy.

Nagle mój telefon zaczął wibrować… Sms od Wojtka :

„ Przyjdź pod Spałę, teraz.”

Dziwny sms… Od razu wstałam i poszłam na spotkanie z Włodarczykiem. Domyślałam się, że głównym tematem będzie Alek.

- Jesteś ostatnio bardzo tajemniczy..- zaśmiałam się, widząc go siedzącego na ławce.

- Jesteś z Alkiem? – wstał.

- Tak, a to jakiś problem? Ludzie, za bardzo się interesujecie czyiś życiem.. – podniosłam głos.

- Jako twój przyjaciel powinienem pierwszy o tym wiedzieć… - spojrzał na mnie.

- I tak nikomu o nas nie mówiłam.. – pokręciłam głową.

- A co z Maćkiem?

Usiadłam na ławce… Pewnie Muzaj go wysłał, by się o mnie czegoś dowiedział.

- Przecież możesz zapytać Maćka. – wzruszyłam ramionami.     

- On nie chce o Tobie rozmawiać… Ale nie mogę patrzeć jak się męczy. Cały czas chodzi wkurzony…

- Żadna nowość. – przerwałam mu.

- Coś się wydarzyło między wami, tak? – próbował coś ze mnie wyciągnąć.

- Wojtek… jakby Maciek chciał, to na pewno by ci o tym powiedział. Nie mam zamiaru nikomu opowiadać o takich sprawach. Nie mam prawa żeby o tym rozmawiać… - wstałam i ustałam obok niego. – Przeszkadza ci, że jestem z Alkiem?

- Mi nie.. ale chłopaki gadają. Wiesz jacy oni są.. Ja tylko chcę, żebyś była szczęśliwa. – przytulił mnie.

- Wiem Wojtuś.. – zaśmiałam się. – I bardzo się cieszę, że mnie wspierasz.. Ale nic na siłę. – skrzywiłam się.

- To co, sztama?

- Sztama. – przybiliśmy sobie piątkę.

Razem z Włodarczykiem weszłam na stołówkę. Usiedliśmy obok reszty. Nie dawało mi spokoju, to co powiedział Wojtek.. że siatkarze gadają. Postanowiłam to wyjaśnić.

- Nie lubicie Alka… - zaczęłam.

- Lubimy… - powiedział nieprzekonująco Winiar.

- Szczerze.. – zmrużyłam oczy.

- Maksymalnie nie.. – powiedział Drzyzga.

- Spokojnie, jeszcze 3 dni męczarni ze mną, a potem luzik.. – lekko się uśmiechnęłam i poszłam do swojego pokoju.

Chyba zrobiło im się głupio. Zatrzymywali mnie, ale ja wolałam być sama. Było mi przykro, że nikt nie akceptuje tego związku.. Hm.. a czy ja sama go akceptuję?                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                      

Gdy weszłam do pokoju zastałam tam dziewczyny. Kaśkę, Klaudię i jeszcze kogoś, kogo bym się nie spodziewała..

- Czarna? – zaśmiałam się i ją przytuliłam.

- Nie kurwa, sierotka Marysia. – zaśmiała się i odwzajemniła mój gest.

Z pozostałymi dziewczynami również się przywitałam. One gdzieś poszły, tym samym zostawiając nas same.

- Jestem z Alkiem.. – powiedziałam, a ona nic.

- Wiem.. Cała Spała o tym huczy. – uśmiechnęła się.

- Idioci.. – zmrużyłam oczy, przypominając sobie o siatkarzach.

- Czyli ty i Maciek… nic, tak? – to pytanie było dziwne, dość dziwne.

Znałam Nikolę bardzo długo. Ona z chłopakami miała niezły kontakt. Niczego się nie krępowała. Co mam powiedzieć, że mi zależy na nim i że ma się od niego trzymać z daleka?

- Nic. – powiedziałam krótko, a następnie zmieniłam temat. – Na długo przyszłaś?

- Na trochę. Przyszłam cię tylko przywitać. Jutro przyjdę. Uciekam. – uściskała mnie.

- Pa. – odprowadziłam ją do drzwi.

PERSPEKTYWA MUZAJA:

- Uważaj. – powiedziałem, gdy ktoś na mnie wpadł.

Była to dziewczyna. Miała czarne włosy, wysoka, ładna…

- To ty uważaj kretynie.. – syknęła upadając na podłogę.

- My się czasem kiedyś nie poznaliśmy? – podałem jej rękę.

- Poradzę sobie. – powiedziała i wstała. – Ty jesteś Maciek, tak?

- A ty nie jesteś koleżanką Julki? – wiedziałem, że to ona.. ale wolałem się upewnić.

- Jestem. – ziewnęła. – Muszę iść.

- Spotkamy się kiedyś? – w tych sprawach jestem kretynem i idiotą, ale muszę… W głowie mam już plan.

- Może. – powiedziała z uśmiechem i bez pożegnania wyszła.

Coś czuję, że z nią będzie ciężko.. Ale to dobrze, że zna się z Julką.

PERSPEKTYWA JULII:

Nad ranem usłyszałam pukanie do drzwi i jakiś hałas.

- Jula wstawaj. – ktoś wparował do mojego pokoju.

- Ignaczak.. frajerze.. – wymamrotałam.

- Idziemy na ryby, no już wstawaj.. – ściągnął ze mnie kołdrę.

- Po co ja tam?

- Oj dawaj, będzie fajnie… - zaśmiał się.

Wstałam.. Najchętniej rozszarpałabym tego człowieka. Nie wiedziałam co mam na siebie włożyć.. Jeżeli nad jeziorem to będą komary. Ubrałam się cieplej.

- To jak brygado, ruszamy? – spytał Winiar, a obok nas pojawiła się jeszcze Kaśka i Klaudia.

- A ty w tych butach? – Karol popatrzył na Klaudię.

- Tam są komary, pogryzą cię. – spojrzał na nią Andrzej.

- Ah te baby… - zaśmiał się Fabian, po czym dostał ode mnie po głowie.

Gdy doszliśmy na miejsce, chłopaki wyciągnęli wędki i zaczęli łowić ryby. Nie rozumiałam tego. Ja wiem, że każdy ma swoje pasje, ale to już jest przegięcie.

- Emocje jak na grzybobraniu… - powiedziała Kaśka, a ja zaczęłam się z niej śmiać.

- Zamilcz dziewczyno, bo rybki płoszysz! – skarcił ją Igła.

- Boże tu są żaby! – wrzasnęła Klaudia.

- Jeżeli są komary, to żaby tym bardziej. – powiedział jak zwykle spokojny Możdżon.

- Patrz jaka ładna żabka. – Bartman zaczął torturować Klaudię.

- Weź to.. – zaczęła piszczeć.

- Noż kurwa mać, cisza! – wrzasnął Guma.

Wszyscy spojrzeli na siebie. Oj chyba lepiej z Pawełkiem nie zaczynać..

Wróciliśmy do ośrodka. Przebrałam się : http://allani.pl/zestaw/945953-945953-kolekcja-wiosna-lato-2014 i zeszłam na śniadanie.

Usiadłam przy stoliku razem z chłopakami. Nigdzie nie widziałam Muzaja. Może to i lepiej… Zaczęłam się rozglądać, czy na pewno go nie ma. Nagle dostrzegłam kogoś, kogo bym się tutaj nie spodziewała…