Rozdział 7

- Wracajmy, pada. – usłyszałam głos Oliwiera.

A teraz? Tak, też się lituje.

- Jak impreza? – tak, udaję, że mnie to obchodzi..

- Dobrze było. – roześmiał się. – A ty czemu tak wyprułaś? – pyta mocniej dociskając do ciebie kurtkę.

- Źle się poczułam. – zaczęłam kasłać.

- Nie chcesz jechać do Bełchatowa, prawda? – czemu on zawsze musi być wszechwiedzący? Taki idealny?

- Chcę. – spoglądam w dół.

- Rodziców możesz okłamywać, ale mnie nie. – uśmiechnął się. – Pamiętaj, że zawsze możesz na mnie liczyć. Zawsze będziesz moją małą siostrzyczką. – całuje mnie w policzek.

Może to i wygląda na kochające się rodzeństwo, ale tak nie jest. Nie z mojej strony. Nie wytrzymuję. Może coś we mnie pękło? Najpierw wtuliłam się w niego, a potem uciekam z płaczem. Sama siebie nie rozumiesz. Oliwier też osłupiał. Nawet mnie nie gonił. Teraz się pogubiłaś Julio…

Wracasz cała mokra do domu. Zdejmujesz buty i kurtkę swojego brata.

- Gdzie ty się podziewałaś? Już miałam dzwonić. Nikola czeka na górze. – informuje się mama.

Wbiegasz po schodach do swojego pokoju zostawiając krople deszczu za sobą. Otwierasz drzwi i widzisz Czarną. Od razu witasz ją uściskiem. Krzyczy na ciebie, że jesteś mokra, ale i tak cieszysz się, że ją widzisz. Tak, przyszła się ze mną pożegnać.

- No zróbmy coś, żebyś została. – jęknęła Nikola.

- Coś. – uśmiechnęłam się.

- A może zamieszkałabyś u mnie? Moi starzy na pewno się zgodzą.

- Czarna rusz mózgiem. – poker face..

Chyba nie da się nic zrobić. A ja muszę być przykładną córeczką.

- Ruda, weź czasem zadzwoń do mnie. – przytuliła mnie.

- Nie. – powiedziałam. – Codziennie będę dzwoniła. Będziemy się odwiedzać, prawda?

- Tak. – zaśmiała się przez łzy. – Mam coś dla ciebie. Z kieszeni wyjęła łańcuszek http://bizuteria-eshop.pl/4498-stalowe-zawieszki-best-friends-czarne-i-srebrne-serce-mis-cyrkonia.html po czym dała mi jedną połówkę. Po chwili na mojej szyi wisiał łańcuszek. Na jej szyi też, tylko że druga połówka.

Popłakałam się. To miłe z jej strony. Stawiałam bardziej na to, że nie będzie chciała mnie znać, po tym jak wyjadę.

Długo rozmawiałyśmy. Około 22.00 Nikola musiała już iść. Spakowałam się do szkoły, wykąpałam i położyłam do łóżka.

Wzięłam pamiętnik.

„ Przyjaźń jest cudowna! Serio. A coś ostatnio w to wątpiłam. Czarna mnie nie zostawiła na lodzie. Dostałam od niej łańcuszek. Rzecz, a tak cieszy <3

Sprawa z Oliwierem.. głupia sytuacja. Nie mogę się przecież rozczulać i wierzyć w to co mówi. Powiedział tak, bo wypadało.

We wtorek wyjeżdżam. Nie chcę..  Słyszałam rozmowę rodziców. Martwią się o Oliwiera, bo nie wiadomo, czy sobie poradzi..

Gdzie w tym wszystkim ja?

Dobranoc. ‘’

Rano wstałam i ubrałam się : http://allani.pl/zestaw/934532-jeansy-cheap-monday-trampki-vans Nie zjadłam śniadania, bo bardzo polał mnie brzuch. Ale to z nerwów. Jutro zaczynam nowe życie.. dziś jeszcze te pożegnania.

Razem z Czarną dotarłyśmy na 8.00 do szkoły. Chyba tylko moja wychowawczyni wiedziała o moim odejściu.

Czy było mi smutno? Tak, cholernie. Ostatni dzień szkoły, ostatnie spotkanie z moją klasą..

Na godzinie wychowawczej wszystko się ujawniło.

- Posłuchajcie, nie wiem czy wiecie, ale Julka jutro wyjeżdża. Nie będzie już uczniem naszego gimnazjum, więc miło by było, gdybyście się z nią pożegnali. – zabrała głos pani Kasia.

- Jak to? – spojrzał na mnie pytająco Mateusz.

Spuściłam głowę w dół. Tyle lat z nimi spędziłam. Teraz poznam inną klasę..

- Oj jaka szkoda. – odezwał się plastik Klaudia. Oczywiście powiedziała to pogardliwym głosem.

Kurde, nawet za nią będę tęskniła, za jej docinkami..

Wstał Mateusz. Zdziwiłam się, bo podszedł do mnie i przytulił mnie.

- Nie zapomnij o mnie i czasem się odezwij. – wyszeptał mi do ucha. Tak, bardzo go lubiłam. Był chyba jedynym chłopakiem, z którym rozmowa nie kończyła się na dupie i cyckach.

Potem po kolei wszyscy do mnie podchodzili, aby się pożegnać. Została tylko Klaudia..

- Klaudia.. – spojrzała na nią pani Kasia.

- No dobra. – podeszła z wielkim politowaniem i poklepała mnie po ramieniu, a następnie odeszła.

I tak miło z jej strony…

Po szkole musiała oczywiście iść do Oliwiera na trening. I znów oglądać tą głupią siatkówkę i swojego „kochanego” braciszka.

Głupią? Tak. Kiedyś była dla ciebie wszystkim, dziś ją nienawidzisz.

Pokazujesz plakietkę i wchodzisz na halę. Po zamknięciu drzwi wzrokiem szukasz swojego brata. Gdy go widzisz upewniasz się, czy zamknęłaś drzwi. Nagle dostajesz sms`a. Sięgasz po telefon do kieszeni i odczytujesz wiadomość. Po chwili czujesz ból głowy. Upadasz. Ktoś przypadkowo trafia cię piłką.

Otwierasz oczy. Słyszysz nad sobą jakieś głosy. Widzisz Oliwiera i kilku innych chłopaków.

- Nic ci nie jest? – pyta Oliwier.

I co znów wszystko przez mojego brata.. Okazuje się, że to on trafił we mnie. Czujesz, złość, nienawiść, lecz trzymasz go w sobie.

- Mógłbyś uważać. – łapię się za głowę.

- Oj przepraszam siostrzyczko. – Oli całuje mnie w policzek.

Jesteś sfrustrowana. Robi co chce. Nie możesz pozwolić mu wygrać.. Nie poddasz się tak łatwo.

Trener pogania chłopaków, żeby się ruszyli i grali dalej. Sam pyta czy jest ok. Mimowolnie odpowiadam z uśmiechem, że wszystko w porządku. Siadam na trybunach. W pewnym momencie przypominam sobie o sms`ie. To od Muzaja.

„ Julio, to twój Romeo. O której jutro będziesz?”

Nie wiem dlaczego, ale gdy pisałam z Muzajem zapominałam o całej złości.

NIE, NIE ZAKOCHAŁAM SIĘ.

„ O 17.00 ;) ‘’ – odpisałam.

Potem przyszedł cały spam sms`ów od Maćka..

Po treningu wyszłam na zewnątrz i usiadłam na ławkę, w oczekiwaniu na Oliwiera. Po pięciu minutach przyszedł.

- Idziemy? – wstałam.

- Siadaj. – westchnął.

Tak.. nie mam na nic ochoty.. tylko na rozmowy z tą gwiazdunią..

- Jutro wyjeżdżasz.. Ale pamiętaj, że wystarczy jeden telefon i jestem.. A.. i jak jakiś zjeb cię skrzywdzi.. zapłaci za to. – spojrzał na mnie.

- Ok. – pokiwałam głową. Wstałam i poszłam przed siebie.  

 ************

Tak, to był Oliwier ;)

Podoba wam się to wgl? ;D

Pozdrawiam ;*

Komentujesz = motywujesz ;3