Rozdział 1

Dziś pierwszy dzień szkoły. Rozpoczynam trzecią gimnazjum. Co dalej.. co po gimnazjum? Dobre pytanie. Wstajesz o 6.00 i ubierasz się : http://allani.pl/zestaw/928524-928524-kolekcja-wiosna-lato-2014   Twoi rodzice już dawno wyszli do pracy. Są zapracowani. Matka dziennikarka, ojciec fizjoterapeuta.

Jesz swoje ulubione płatki z mlekiem, a następnie zbierasz się do wyjścia. Łapiesz torbę, by po chwili przemierzać Spalskie lasy. Tak mieszkam w Spale. Oliwier uczy się w innej szkole niż ja. W ośrodku w Spale. Tam też gra. Ja chodzę do zwykłego gimnazjum.

Po chwili docieram do szkoły, gdzie przed wejście czeka na mnie Czarna. Wchodzimy do środka. Mijam kolegę z klasy – Jarka, który wita się ze mną zwykłym „cześć”. Odpowiadam na to swoim uśmiechem.

Nigdy nie miałam chłopaka. Naprawdę.. Nie o to chodzi, że nikt mnie nie chce.. że nikt nie próbował.. Żadnemu nie dałam szansy. Jestem nieśmiała..

 Razem z Czarną, siadamy w ławce i słuchamy opowiadań pani od historii.. Wszyscy chłopacy jak zwykle się wydurniają, popisują. Z resztą niektóre dziewczyny też..

Czy u was też w klasie są typowe „plastiki”? Tracę wiarę w ludzi…

Po historii nadszedł w-f.. Gdy przebieramy się w szatni, jak zwykle dziewczyny rozmawiają tylko o jednym.. O siatkarzach. Nie dziwcie się.. W końcu to Spała...

- Boże.. jaki ten Kurek jest przystojny.. Widziałam go ostatnio.. – rozmarzyła się Klaudia.

- Jakie on ma sexi bioderka.. Mmm.. – poruszyła charakterystycznie brwiami Eliza.

- Ruda.. a Ty co o nim sądzisz? – spytał typowy plastik – Kludia.

- Myślę, że to dobry siatkarz. – mruknęłam.

Nie interesowałam się siatkarzami, ale ich grą. Jakoś się zbytnio nimi nie jarałam.. Wolałam podziwiać ich za grę, a nie za urodę.

Na w-fie graliśmy w koszykówkę. Lubiłam ten sport.

Reszta lekcji minęła szybko. Od dziś muszę chodzić na treningi do Oliwiera i tam na niego czekać, aby razem z nim wrócić do domu..

Gdy dotarłam do ośrodka i ukazałam plakietkę, weszłam na halę. Otworzyłam drzwi i usiadłam na końcu trybun. Nie lubiłam zwracać na siebie uwagi.

Od razu podbiegł do mnie mój brat. Przywitał się ze mną.

- Może z nami zagrasz? – spytał przytulając mnie.

- Nie.. – pokiwałam głową z lekkim uśmiechem.

- Zawsze chciałem zapytać.. Dlaczego nie chcesz ze mną zagrać.. Od dwóch lat chyba nie miałaś piłki w ręku.. Przecież umiesz grać.. i to bardzo dobrze. – spojrzał na mnie.

Powiesz mu? Że to przez niego? Nie.. nie jesteś jakąś tępą idiotką.

- Przepraszam, telefon mi dzwoni.. – lekko się uśmiechasz i wyciągasz komórkę z kieszeni, a następnie wychodzisz na korytarz.

Tak, okłamałaś go. Nikt nie dzwoni. Wymigałaś się od odpowiedzi.. Dziś. A co jeśli wróci do tego pytania i będzie oczekiwał odpowiedzi?

Na samą myśl masz w oczach łzy. Bierzesz dwa głębokie wdechy, aby trochę się uspokoić. Zauważasz automat z wodą. Podchodzisz do niego i wrzucasz dwa złote, aby po chwili wyjąć z niego mineralną wodę. Niestety, nie wszystko idzie po twojej myśli.

Ani pieniędzy, ani wody nie zobaczyłaś. Patrzysz bezradnie w stronę automatu.

- No dobra.. Nie świruj.. tylko dawaj moją wodę. – mówisz do maszyny myśląc, że coś to da. Okazuje się, że nie jesteś sama.

- Pomóc? – słyszysz głos jakiegoś chłopaka. Bez namysłu się odwracasz.

Nieśmiało kiwam głową. Widzę jak wysoki brunet podchodzi do mojego źródła wody i uderza w nie.. Po chwili w swojej dłoni trzymasz już wodę.

- Dzięki. – lekko się uśmiechasz i mijasz twojego wybawcę.

- Jak masz na imię? – zastawia ci drogę swoim ciałem. Widzisz jak tajemniczo się uśmiecha.

Nagle słyszysz głos Oliwiera. Informuje cię, że trening się już skończył.

- Maciek? Co tu robisz? – okazuje się, że twój brat zna młodego bruneta.

- Przyjechałem cię odwiedzić.. – odpowiada niejaki Maciej. – To twoja dziewczyna? – z uśmiechem zerka w moją stronę.

- To moja siostra. – przytula mnie mój starszy brat. – To jest Maciek Muzaj – przedstawia nas sobie – A to jest moja malutka siostrzyczka Jula.

Wyciągam nieśmiało dłoń w jego kierunku. Uścisnął ją w geście zapoznania.

Po 20 minutach przyjeżdża po nas mama. Maciek również jedzie z nami. Zostaje zaproszony przez mojego brata.

W drodze do domu dowiaduję się, że Muzaj pomoże w przygotowaniach do imprezy urodzinowej. No tak.. Oliwier kończy niedługo 18 lat..

Dojeżdżamy do domu. Mama przygotowuje obiad, a ja odrabiam lekcje w swoim pokoju. W tym roku muszę się przyłożyć do nauki, choć nigdy nie miałam z tym problemu. Szło mi dobrze.

Nagle do mojego pokoju wpada Muzaj i Oliwier.

- Siema młoda.. Masz tutaj listę gości.. dopisać kogoś? – Oliwier macha mi kartką przed oczami.

Muzaj siada na łóżku, a następnie przegląda moje notatki.

- Jeśli wpisałeś Nikolę, to ode mnie już nikt. – speszona uśmiecham się pod nosem.

- Kto to Nikola? – dopytuje Maciek patrząc na Tokarskiego.

- Otóż.. Czarna.. bo tak na nią mówią, to największe zło. Ona jest straszna. – roześmiał się mój brat..

Spojrzałam na niego jak na idiotę..

- To moja przyjaciółka. – tłumaczę odbierając Maćkowi mój zeszyt.

Na znak zrozumienia kiwa głową.

Rozmawiamy jeszcze chwilę, po czym obaj wychodzą z mojego pokoju. Nie mam spokoju, ponieważ po kilkudziesięciu sekundach ktoś wpada do mojego pokoju. To znów Muzaj.

- Nie widziałaś mojego telefonu? – pyta zdezorientowany.

Rozglądam się wokoło. Zaglądam pod łóżko, gdzie widzę czarnego iphona. Podnoszę i oddaję go właścicielowi.

- Dziękuję, jesteś aniołem. – roześmiał się Maciek.

- Chyba szatanem. – słyszę głos Oliwiera, który również wchodzi do pokoju.

- Nie ma za co. – odpowiadam z uśmiechem na twarzy.

Gdy odrobiłam już wszystkie lekcje otworzyłam swój gruby zeszyt. To był mój taki pamiętnik. Zapisywałam tam swoje odczucia, myśli, o których nikt nie wie.

„ Kochany pamiętniku!

Pierwszy dzień szkoły za mną. Jak zwykle musiałam oglądać te wszystkie plastiki, osoby, za którymi nie przepadałam. Jezu, nawet nie wiesz jak nienawidzę rozmawiać z Oliwierem. Najchętniej zamknęłabym się w tym pokoju i z nikim nie rozmawiała. To mnie męczy. Ten cały gówniany świat. Wchodzisz do szkoły, usiadasz w ławce i pierwsze co, to pytają : `Jak Oliwier? Jak mu idzie? Boże on jest taki sexowny.. `

I kto o to pyta? Moje pseudo koleżanki z klasy. Nienawidzę tego. I właśnie te pytania sprawiają, że coraz bardziej nienawidzę swojego brata.

Dziś poznałam kolegę Oliwiera – Maćka. Wydaje się spoko… Ale przecież to tylko kolega.. Nawet dobrze go nie znam. Nie wiem czy chcę poznać. Podobno mieszka w Bełchatowie i jest siatkarzem.

Na dziś to tyle. Muszę się wyspać, bo jutro mam sporo lekcji. Dobranoc ;*”

******************

Pierwszy rozdział.. Nic specjalnego ;p I tak nie jestem zadowolona z tego rozdziału.. ;c

Pozdrawiam. Komentujesz = motywujesz ;*